W tym wpisie na naszym blogu kasynowym zrobimy coś, co robi się rzadko. Zamiast pisać o najlepszych rękach, napiszemy o tym, co sprawia, że jakaś ręka jest wybitnie słaba. W poradnikach często poprzestaje się na stwierdzeniu, że najgorszą ręką jest wysoka karta. I tak rozumiana najgorsza ręka w pokerze będzie miała umocowanie w hierarchii rąk pokerowych znanej na całym świecie, ale to nie wyczerpuje tematu. Zdarza się przecież, że wygrywa się nawet nie jakimś niskim kolorem, ale właśnie wysoką kartą, choć to jeszcze rzadsze niż wygrana z parą. Zatem przyjrzyjmy się temu problemowi z bliska i odpowiedzmy na pytania o najgorsze ręce w pokerze na blogu EnergyCasino – jednego z najlepszych kasyn online.
PO CZYM MOŻNA POZNAĆ NAJGORSZE RĘCE STARTOWE?
Zidentyfikowanie słabych kart startowych to klucz do podejmowania dobrych decyzji i unikania niepotrzebnie kosztownych błędów już na początku gry. Jedną z metod oceny siły ręki startowej jest metoda środkowej pary, która odnosi się do trzymania w ręce pary o umiarkowanej sile – ani najsilniejsze, ani najsłabszej na stole. Co do zasady ręce z kartami niskiej wartości, szczególnie niepołączonymi i w różnych kolorach, będą uznawane za słabsze. Zrozumienie schematów słabych rąk, takich jak niesławna 7-2 bez koloru, może pomóc graczom w rozpoznaniu niekorzystnych rąk startowych. Dodatkowo można wspomagać się obliczaniem wartości procentowych dla możliwości poprawy rąk we flopie, turnie czy riverze. Dokładnie szacując karty startowe pod kątem ich wartości, gracze mogą podejmować lepsze decyzje co do dalszej gry. Bierze się przy tym pod uwagę takie czynniki jak możliwość zbudowania pary, wykorzystania konektorów albo zbudowania kombinacji w jednym kolorze, co koniec końców może się przełożyć na wartość takiej ręki przy stole. Chodzi więc nie tylko o to, jakie karty gracz trzyma w ręce w danej chwili, ale też o perspektywę – jakie układy można będzie zbudować na danej bazie.
NAJGORSZE RĘCE STARTOWE W POKERZE TEXAS HOLD’EM
- 7-2 bez koloru. To ręka z niewielkim potencjałem na poprawę, często uznawana wręcz za najgorszą możliwą kombinację w grze.
- 8-3 bez koloru. Kolejna słaba kombinacja kart, z której trudno będzie zbudować cokolwiek o sensownej pozycji w hierarchii.
- 9-2 bez koloru. Obie karty są niskie, nie łączy ich kolor i bez względu na umiejętności, trudno będzie coś z nich zbudować.
- 7-3 bez koloru. Podobnie jak 7-2 offsuit, także ta ręka kiepsko otwiera rozdanie, a jej potencjał niemal w całości zależy od tekstury stołu.
- 6-2 bez koloru. Niskie karty, z których nie wyjdzie nie tylko poker, ale nawet strit. Dla wielu graczy kończą one grę.
- 5-3 bez koloru. Dwie niskie karty w różnych kolorach nie napawają gracza nadzieją na dobry układ później.
- 4-2 bez koloru. To najniższa kombinacja, która daje jakiekolwiek szanse na zbudowanie czegoś dobrego, ale te szanse są nikłe.
- 3-2 bez koloru. Najsłabsze karty, które mają potencjalnie siłę na sensowny układ, ale tylko, jeśli na stole pojawi się wiele odpowiednich kart.
Kombinacje wspomniane wyżej są uznawane za niekorzystne, ponieważ brakuje w nich wysokich kart, nie są w tym samym kolorze, a na dodatek stanowią fatalną bazę do rozbudowy, jeśli cokolwiek pójdzie nie tak. Flop, turn, river – właściwie żaden street nie wróży tu wielkiego powodzenia.
JAKIE RĘCE STARTOWE ZWYKLE ZAWODZĄ W WALCE O PULĘ I POWODUJĄ, ŻE GRACZE TRACĄ PIENIĄDZE?
W pokerze Texas Hold’em niektóre ręce startowe są znane z tego, że rzadko przynoszą zwycięstwa i statystycznie, grając nimi, gracz naraża się na przegraną w dłuższej perspektywie. Są to kombinacje, które stosunkowo szybko będą powodowały wyczerpanie budżetu gracza, jeśli będą rozgrywane bezrefleksyjnie. Listę takich rąk otwiera oczywiście 7-2 bez koloru, dość powszechnie uznawana za najgorszą rękę w pokerze. Podobnie jak 8-3 bez koloru, 9-2 bez koloru czy 6-2 bez koloru, nie daje wielkich szans na rozsądną rozbudowę, co przekłada się na mizerny win rate, a graczy często zostawia z wyzerowanym stackiem, jeśli zdecydują się oni zainwestować w tak słabe kombinacje. Warto pamiętać o tych statystycznych przegranych i spasować je w pre-flopie. Dla gracza, który chce przede wszystkim ograniczać straty i oszczędzać bankroll będzie to najlepsze rozwiązanie minimalizujące ryzyko.
LEGENDA DOYLE’A BRUNSONA I JEGO DWÓCH BRANSOLETEK WORLD SERIES OF POKER
Doyle Brunson, nazywany czasem “ojcem chrzestnym pokera” to dziś w świecie profesjonalnego pokera człowiek-legenda. Jedna z najbardziej inspirujących opowieści związanych z Brunsonem dotyczy jego dwóch kolejnych zwycięstw w głównych turniejach World Series of Poker (WSOP).
W 1976 i 1967 roku Doyle Brunson osiągnął coś niebywałego – wygrał WSOP Main Event dwa razy z rzędu. To wystarczyło, żeby został szybko nazwany największym pokerzystą wszech czasów i zajął na stałe miejsce w historii gry. A warto pamiętać, że wtedy rozgrywki WSOP wyglądały zupełnie inaczej i były na swój sposób jeszcze bardziej prestiżowe niż dziś.
Pierwszy WSOP Brunsona wymagał od niego pokonania 22 graczy w 1976 roku. Zrobił to i zdobył złotą bransoletkę, żeby w 1977 roku stanąć w walce o obronę tytułu mistrzowskiego. Tym razem wymagało to pokonania 34 graczy, ale udało się i Brunson miał już dwie bransoletki. Wówczas było to coś niesłychanego, a i dziś musiałoby budzić podziw. Brunson ustalił nowy standard doskonałości, któremu niewielu dorównało, choć przecież dziś o zaszczyty walczy wielu uzdolnionych graczy.
Tak naprawdę jednak w legendzie Brunsona chodzi o coś więcej, niż tylko o zwycięstwa we WSOP Main Event. Zmienił on grę zdecydowanie bardziej, niż można się było spodziewać. Przede wszystkim napisał książki o strategii pokerowej, w tym ikoniczną wręcz “Super/System”. To pozycja dziś przez wielu uznawana za jedną z najważniejszych książek w historii pokera. Doświadczenie i spostrzeżenia Brunsona pomogły wielu graczom poprawić strategię i podejście do gry, a dla niektórych stały się wręcz przepustką do świata wielkiej gry. Można powiedzieć, że Brunson wychował sobie nie tylko uczniów, ale i przeciwników.
Dziś oczywiście jest postacią niemal legendarną, ważną osobistością w świecie pokera, jest podziwiany za umiejętności i wkład w rozwój gry. Jego dziedzictwo jako dwukrotnego zwycięzcy w turnieju WSOP oraz ambasadora gry, wciąż inspiruje kolejne pokolenia pokerzystów, którzy patrzą na każdą swoją rękę, wychowani na spostrzeżeniach Brunsona. A jego miejsce w tym artykule też nie jest przypadkowe. Jako jeden z nielicznych rozgrywał on fatalne ręce, których grania nie polecamy nikomu, kto nie ma olbrzymiego doświadczenia. Dość powiedzieć, że ręką Brunsona nazywa się dziś zestaw startowy 2-10.
PODSUMOWANIE
Zrozumienie, których rąk w pokerze trzeba unikać, jest pod wieloma względami chyba jeszcze ważniejsze niż wiedza o tym, na jakie ręce czekać z niecierpliwością. Wprawdzie barwna legenda Doyle’a Brunsona pokazuje, że można wygrywać nawet z niesławną ręką 10-2, ale tak naprawdę jest ona jedynie dowodem na to, że nawet wielcy pokerzyści czasem popełniają błędy i grają rękami, którymi grać nie należy. Ucząc się takie wychwytywać i omijać, gracze na każdym poziomie mogą zmniejszyć ryzyko porażki i ochronić swoje żetony przed przejęciem przez przeciwników. Szybkie wyłapanie najczęściej się pojawiających rąk startowych będących początkiem rozczarowującego rozdania może być ważne z punktu widzenia długofalowej strategii. Umiejętność powstrzymania się od zakładów, kiedy mogą być one nader ryzykowne, to w końcu ważna rzecz. Trzeźwa ocena siły ręki i dopasowanie zakładów do tej siły finalnie prowadzą do długofalowego sukcesu w dynamicznej i wymagającej grze w pokera.
FAQ
⭐ Jaka jest najgorsza ręka w Texas Holdem?
Za najgorszą rękę w pokerze Texas Hold'em uznaje się najczęściej 7-2 bez koloru (choć 7-2 w kolorze jest równie słabe). Ta ręka to dwie niskie karty niemające wspólnego koloru i niemogące dać później razem żadnego mocnego układu. Wygrana z nimi nie jest może niemożliwa, ale skrajnie mało prawdopodobna.
⭐ Ile jest możliwych kombinacji rąk w pokerze?
W pokerze liczba możliwych do zbudowania rąk zależy od wybranego wariantu gry i konkretnych zasad, które obowiązują przy stole. W standardowej rozgrywce w pokera Texas hold'em, czyli tej grze, w którą gra się najczęściej, można zbudować łącznie 2,598,960 różnych rąk z 5 kart.
Ta liczba to prosty wynik matematycznych kombinacji, czyli liczby niepowtarzalnych sposobów, na które można dobrać elementy większego zbioru bez względu na to, w jakiej kolejności elementy te będą pobierane. W przypadku rąk pokerowych oznacza to po prostu wszystkie możliwe kombinacje 5 kart ze standardowej talii liczącej 52 karty.
⭐ Co zrobić z bezużyteczną ręką na początku gry w pokera?
Jeśli na początku rozdania dostaniesz bezwartościowe karty, właśnie takie jak wspomniana już kombinacja 7-2 bez koloru, to zwykle najlepszym zagraniem jest poddanie się. To oznacza, że wycofujesz się z gry w danym rozdaniu, a jeśli już dołożyłeś coś do puli, to musisz się pogodzić ze stratą, ale nie nie musisz już topić kolejnych żetonów w przegranej sprawie.
⭐ Czym w pokerze jest ręka umarlaka?
Ręka umarlaka, czyli Dead Man's Hand, to specyficzny układ: dwa asy i dwie ósemki plus jedna dowolna karta. Czasem dodaje się, że oba asy muszą być czarne, tak samo jak obie ósemki, natomiast kicker może być tego samego koloru lub nie.
Legenda głosi, że ręka umarlaka ma swój początek pod koniec XIX wieku na Dzikim Zachodzie. Zgodnie z podaniami (którym jednak bliżej do fikcji, niż do faktu) Wild Bill Hickok, doświadczony pokerzysta i jeszcze lepszy rewolwerowiec, miał zostać zastrzelony, kiedy trzymał właśnie taką rękę w feralnym rozdaniu w Deadwood w Południowej Dakocie 2 sierpnia 1876. Żeby historia nabrała jeszcze większych rumieńców – ta ręka pokerowa rzekomo miała mu dać zwycięstwo.
Ręka umarlaka z czasem stała się złym omenem i przesądni pokerzyści wcale nie cenią jej tak, jak należy cenić dwie pary. Równie często jednak używa się tego samego miana do określenia sytuacji, w której gracz ma w ręce całkiem niezłą kombinację, ale finalnie jest pokonywany przez oponenta. Ręka umarlaka, mimo znaczenia historycznego i pewnej nośności kulturowej, nie jest warta ani więcej, ani mniej niż każde inne dwie pary. Ręka pokerowa jak każda inna – można nią zagrać albo nie, w zależności od tego, czego można się spodziewać po innych graczach przy stole. Z późniejszych pozycji zwykle jest to już ręka z potencjałem.
⭐ Kiedy należy poddać rękę w pokerze?
Jest parę sytuacji, w których fold w pokerze jest najlepszym wyjściem. Częstym błędem popełnianym przez początkujących jest rozgrywanie absolutnie każdej ręki, nawet jeśli od samego początku widać, że niczego wysoko w hierarchii zbudować się już raczej nie uda. Jeśli więc dostaniesz słabą rękę, rozważ poddanie się. Po prostu poczekasz wtedy na następne rozdanie, a w międzyczasie możesz przestudiować zachowanie przeciwników i odpowiednio zmodyfikować swoją strategię, jeśli to konieczne. Poddać się często należy też wtedy, kiedy gra się poza pozycją albo kiedy karty na stole są nieodpowiednie. Oczywiście lista słabych rąk jest arbitralna i dlatego musisz dobrze zastanowić się nad swoim zagraniem zawsze – nawet jeśli w pierwszej chwili karty wydają się obiecujące.